(J 14, 15-21)
Jak doznać pocieszenia w Prawdzie, skoro żyje się na świecie, który Prawdy nie zna? Jak doznać ukojenia w skrajności nierozumianej i niewidzianej przez świat?
Jeżeli pragniemy pocieszenia od świata, to Duch Prawdy nas nie ukoi, jeżeli natomiast świadomie odrzucimy świat, bo nie akceptujemy kłamstwa, nieprawości i grzechu, to pocieszenie możemy znaleźć tylko w tym, co od tego świata jest diametralnie różne. Nie szuka czystości ten, kto zżył się z brudem, ale ten, kogo ten brud obrzydza i zniechęca!
Kiedy cierpimy, potrzebujemy nade wszystko ukojenia, zrozumienia i utulenia, czy może poratować nas człowiek, który odrzuca nasze wartości? Czy znajdziemy pocieszenie u tych, którzy odtrącają Boga? Nie! Ponieważ nie są w stanie nakarmić nas ci, którzy sami chodzą głodni!
I nie są w stanie pocieszyć nas ci, którzy sami są zagubieni, poranieni i nieszczęśliwi! Tam, gdzie ludzie się śmieją, nie zawsze jest radość, a tam, gdzie są piękne słowa, nie zawsze jest mądrość.
Dlatego szukajmy pocieszenia w Prawdzie, która bywa bolesna, ale i uzdrawiająca.
